Archiwum miesiąca: grudzień 2017
Kochani, cała kochana Wspólnoto!
Przed nami kolejne Boże Narodzenie – znowu wspominamy, często ze szczegółami, jak dwa tysiące lat temu narodził się Bóg. Ludzie Go nie poznali, nie zorientowali się, że to właśnie Ten, którego oczekiwali od lat, którego zapowiadali prorocy, za którym tęskniły pokolenia, śpiewano o Nim pieśni i psalmy…
A On przyszedł tak niepozornie, zwyczajnie, trudno było poznać w Nim Króla i Boga. Takiego przyjścia nikt się nie spodziewał…
Dzisiaj Jezus jest między nami – w każdym z nas, w każdej naszej rodzinie, w naszym kraju i w każdym, absolutnie każdym człowieku. I znowu tak trudno jest nam w to uwierzyć, zobaczyć i przyjąć jako prawdę.
Życzę Wam wszystkim wspaniałych, błogosławionych świąt Bożego Narodzenia, przeżytych w autentycznej bliskości z Jezusem, który nas kocha, wyciąga do nas rękę, chce z każdym z nas nawiązać osobisty kontakt, czeka na nas, na nasze zaufanie, chce nam błogosławić i dać wszystko, czego potrzebujemy, dać nam życie w obfitości, abyśmy już więcej nie pragnęli. Abyśmy potrafili czerpać z bogactwa miłości, które daje nam nasz Bóg i Pan. I abyśmy potrafili dzielić się nim z innymi ludźmi – naszymi braćmi.
W sobotę 2 grudnia 2017 r. odbył się pierwszy warszawski Dzień Skupienia. Uczestniczyły w nim 32 osoby z ognisk naszej wspólnoty na Skaryszewskiej, w Piasecznie i na Ursynowie. Pojechaliśmy autokarem do Zembrowa, małej miejscowości koło Sokołowa Podlaskiego, gdzie czekał na nas prowadzący, ks. Piotr Arbaszewski.
Nasze spotkanie odbywało się w trzech blokach:
- Człowiek obrazem Boga – ks. Piotr przypomniał, że Bóg stworzył nas na swój obraz, z nadmiaru miłości. Dał nam rozum, wolność i nieśmiertelną duszę, a człowiek jest powołany do życia z Bogiem, powołany do życia w relacji z innymi. Jan Paweł II mówił: „Tylko miłość jest twórcza”. Otrzymaliśmy charyzmaty, szczególne talenty, które mają służyć nie nam, tylko wspólnocie, aby ewangelizować, czyli pokazywać innym ludziom Chrystusa. Mamy żyć we wspólnocie, której szczególnym wyrazem jest małżeństwo („Całkowity i bezinteresowny dar z siebie”, jak mówił Jan Paweł II).
- Sakramentalność małżeństwa – której ostatecznym celem jest to, aby małżonkowie wzajemnie się zbawiali. Małżeństwo jest monogamiczne, nierozerwalne i ma prowadzić do świętości. Słowa przysięgi małżeńskiej są oparte na fundamencie Chrystusa. Bóg udziela nam łaski stanu, czyli szczególnych uzdolnień do wypełniania zobowiązań sakramentu.
- Duch Święty – który działa w Kościele nieustannie, w jego strukturach i hierarchii. Działa też w małżeństwie (i w każdym sakramencie). Duch święty udziela nam swoich darów, a gdy korzystamy z nich, mamy owoce Ducha – miłość, radość, dobroć, cierpliwość, uprzejmość, pokój itd.
W przerwie mieliśmy okazję zwiedzić zabytkowy kościół, kaplicę cmentarną rodziny Trębickich i mały cmentarz przy niej, na którym pochowana została Helena Mniszkówna, autorka m.in. powieści „Trędowata”. Ks. Piotr oprowadził nas też po odrestaurowanej starej plebanii, w której mieści się teraz Parafialny Dom Kultury. To miejsce tętni życiem, jest pięknie urządzone w starym stylu i zawiera m.in. pamiątki z okolicznych domów, stare sprzęty rolnicze, księgi parafialne i wydobyte z ziemi ślady toczących się tam w czasie wojny walk – łuski z karabinów, fragmenty broni itp. Oprócz tego, że jest to miejsce muzealne, toczy się tam też intensywne życie kulturalne i społeczne, działa wiele grup dla dzieci i dorosłych.
Za nami piękny i miejmy nadzieję owocny Dzień Skupienia.
Zapraszamy na kolejne spotkanie naszego ogniska w sobotę 16 grudnia 2017 r. po Mszy św. o godz. 18.00.